zyjesz

Fragment opowieści: „Szykuj łzy, gdyż nigdy się nie dowiesz. Co okrutny los, dla Ciebie ma. Rób co należy, z życia więcej bierz! Dopóki żyjesz, nadzieja trwa!”

„Czasami pomyślę o Tobie, ale teraz wysyłam Cię w tym kapeluszu i butach na bezludna wyspę. Ty żyjesz w przeszłości. Ja żyje tu i teraz. I nie chce zmarnować kolejnych lat na sprzeczanie się z Tobą. Rozumiesz? Kupiłam Ci bilet do Honolulu. Odlatujesz dziś w nocy. Dziękuję za Twoje rady, ale nie chce dłużej z nich korzystać. Świat jest piękny. Ludzie są życzliwi. Nikt nie zamierza mnie podsłuchiwać....

Co zrobiłaś, że żyjesz, gdy tylu tam zginęło? Rok 1947, Brooklyn Zofia – piękna, delikatna córka polskiego antysemity i była więźniarka obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu nie potrafi się uporać z demonami przeszłości. Jej kochanek, Natan – żydowski intelektualista i schizofrenik, żyje obsesyjnym pragnieniem odwetu za zbrodnie wojenne. Stingo, początkujący pisarz i ich sąsiad przeżywa fascynację...

Przed tobą rozciąga się Rubież, cholerne zadupie w pobliżu zniszczonej Samary i wypalonych orenburskich stepów. Nikt nie przejdzie, nikt nie przejedzie. O ile czasami nie nadbiegnie jakaś poczwara, która marzy o tym, żeby wbić w ciebie kły, pazury, kolce czy coś jeszcze gorszego, jesteś sam – we mgle, niepewny. W perspektywie masz zaś długie kilometry błotnistej, tchnącej śmiercią, wyłożonej przerdzewiałym...